14 Nisan 2019 Pazar

Bir İnsan


İnsan bir kalbi sevebilirdi,
Bir insan.

Dönemsel yalnızlık sanrıları içinde
Göğsümde kaynağı belli bir ağrı,
Nedenini bilemeden ölüp gideceğim,
Yarın.
Düşeceğim ara sokaklarımıza.

Müzikal kaygıların artısını
Kanıksanmışçasına kollamışız da içimiz pır pır.
Bir kedinin gözüyle bakıyorum adımlarına
Ah o adımların!
Yoğun bir trafikte otobüsteyim,
Fark edilmemeye çabalamadan en arka koltukta.
Cesurca izleniyorsun
Çünkü yarın olmayabilir, biliyorsunuz.

Yaşama sevincimiz, var!
Hissedilmiyor sisli duygularımızın arasında, biliyorum.
Kalemi güçlü azizlerin mısralarıyla hissediyor
ve bu hüznün içindeki gizi düşlüyorum.
Betimlemesine şeriatça engel olunsa da
Bu da bir arz-ı haldi.

Kalbi sevmeli bir, insan.
Çağlamasın ırmaklar bu kez,
Şakırdamasın bülbüller,
Rüzgar vurmasın pervazlarımıza
Bu kez, işte bu kez
Susmalı sevmeler diyarında olalım!
Anlaşılma isteği olmasaydı da
Severdim dudaklarının en narin yerlerini.
Çünkü insan bir, kalbi sevmeli.

Ah bu müzikal kaygılar!
Bir ahenk tutturmalı, hayatta.
Şiirsel bir istek değildi bu, düzeni olsun istiyorum yaşamın.

Edebiyat tarihçilerinin notlarına düşsün başlıklarım,
Başlıklarda kaybolanlar da bir kalbi sevsin isterdim.
İnsanların bir kalbi daha sevmesini isteseydim,
İnsan, bir olabilir miydi? Sevebilir miydi?



14.04.2019
Bülent Böceci